تف به غیرت من که ادعای سبز بودنم میشه و هنوزم به فکر تظاهرات سکوت هستم

امروز مصاحبه سایت کلمه با مادر محترم خانم دکتر رهنورد رو دیدم. جمله جمله این مصاحبه مثل مشتی بود که به سرم می خورد. همش به خودم می گفتم که کجا رفت اون جمع دوستان؟ اون راهپیمایی ها؟ تظاهرات ها؟
پارسال مقاله ای نوشتم با این عنوان که مواظب باشی جنبش سبز به جنبشی صرفا داخل اینترنت تبدیل نشه. امثال می بینم که شده هیچ من هم کلا رفتم تو اینترنت.

بعد از دیدن عکس مادر خانم دکتر رهنورد به خودم گفتم: تف به روی تو که خودت رو جنبش سبزی می دونی و ته فعالیتت شده نوشتن چند خط یادداشت و عوض کردن آواتار و ته تهش راهپیمایی سکوت. در حالی که پدر جنبش و خانوادش و دوستانش به خاطرت توی زندانی هستند که هر زندانی بدتره و از هر شکنجه ای فجیع تر. و ما به جای رسیدگی به اینها به دعوای دروغی و ساختگی ا.ن و خ.ر چشم دوختیم.