بیایید به یاد محمد مختاری عزیز جمله آخرش را در صفحه اول فیسبوک و وبلاگ هایمان قرار دهیم

بیاید امشب و به مناسب 25 بهمن به یادبود دوست و همراهان عزیزمان خصوصا محمد مختاری صفحه فیسبوک و وبلاگ هایمان را مانند صفحه او درست کنیم.

خدایا ایستاده مردن را نصیبم کن که از نشسته زیستن در ذلت خسته ام.

پیشنهادی برای متحول کردن تظاهرات: تعیین نقطه تظاهرات به جای مسیر تظاهرات

از اولین روز شکل گیری تظاهرات ها بعد از سال 88 همیشه با خود فکر می کردم که چرا تمام کسانی که قراری برای تظاهرات تعیین می کنند به جای تجمع به راهپیمایی علاقه مندند. در حالی که راهپیمایی خصوصا در خیابان انقلاب با آن وسعت اولا تمرکز خاصی ندارد و ثانیا به راحتی جمعیت پخش و به خیابان های اطراف هدایت می شوند و در آنجا دیگر دستگیری و متفرق نمودن جمعیت کاری بسیار راحت است.
امیدوارم دوستان به این موضوع بیشتر دقت کنند که در صورت تعیین نقطه تظاهرات به جای مسیر تظاهرات (مثلا میدان انقلاب) تمام جمعیت به سمت این نقطه در حرکت خواهند بود. میدان انقلاب شرایط خاصی دارد. به خاطر مرکزیت مسیر های زیادی به آن منتهی می شوند. تمرکز جمعیت در یک نقطه باعث می شود که هسته اولیه اعتراض به سرعت ایجاد شود و کنترل آن بسیار سخت است. چرا که جمعیت پشت جمعیت در حال حرکت به سمت میدان است و اساسا پراکنده کردن جمعیتی که پشت دارد بسیار کار سختی و تقریبا غیرممکن است. با کمی توجه به بسیاری نکات فوق العاده در مورد میدان انقلاب می توان رسید که این میدان را نسبت به سایر جاهای خیابان انقلاب و آزادی منحصر به فرد می کند. امیدوارم دوستان و همراهان نسبت به این مسئله بسیار دقت کنند. چرا که راهپیمایی بیهوده در یک مسیر بسیار طولانی مثل امام حسین تا آزادی علاوه بر خستگی به راحتی قابل کنترل شدن می باشد. نمونه این کنترل ها را در 25 بهمن سال 89 هم دیدیم.

بعد از خواندن نامه فرزندان موسوی و کروبی فکر می کنم که اگر 25 بهمن در تظاهرات نباشم، ایرانی نیستم

بعد از 25 بهمن 89 تصمیم گرفتم که تو هیچ تظاهرات سکوتی شرکت نکنم. وقتی دیدم که مسئولان نظام خصوصا شخص خامنه ای در مقابل درخواست ها و تظاهرات های سکوت رفتاری مشابه کدو تنبل از خود نشان می دهند تصمیم گرفتم که تو هیچ تظاهراتی با برچسب سکوت شرکت نکنم و فقط به دنبال راه های بهتری باشم. حتی وقتی که جنبش سبز قرار تظاهرات 25 بهمن را گذاشت با وجود علاقه فراوان به آقایان موسوی و کروبی دلیلی برای حضور نداشتم. اما وقتی نامه فرزندان موسوی و کروبی رو خواندم واقعا لحظه ای فکر کردم که بالاخره باید از یک جایی شروع کرد. ضمن اینکه عاقبت لیبی و سوریه و ... رو هم دیدم و فهمیدم که تظاهرات حتما نباید با خشونت همراه باشد. من می آیم . دوستانم هم می آیند. می آییم که حقمان رو پس بگیریم. باید دوباره شروع کنیم.