از اولین روز شکل گیری تظاهرات ها بعد از سال 88 همیشه با خود فکر می کردم که چرا تمام کسانی که قراری برای تظاهرات تعیین می کنند به جای تجمع به راهپیمایی علاقه مندند. در حالی که راهپیمایی خصوصا در خیابان انقلاب با آن وسعت اولا تمرکز خاصی ندارد و ثانیا به راحتی جمعیت پخش و به خیابان های اطراف هدایت می شوند و در آنجا دیگر دستگیری و متفرق نمودن جمعیت کاری بسیار راحت است.
امیدوارم دوستان به این موضوع بیشتر دقت کنند که در صورت تعیین نقطه تظاهرات به جای مسیر تظاهرات (مثلا میدان انقلاب) تمام جمعیت به سمت این نقطه در حرکت خواهند بود. میدان انقلاب شرایط خاصی دارد. به خاطر مرکزیت مسیر های زیادی به آن منتهی می شوند. تمرکز جمعیت در یک نقطه باعث می شود که هسته اولیه اعتراض به سرعت ایجاد شود و کنترل آن بسیار سخت است. چرا که جمعیت پشت جمعیت در حال حرکت به سمت میدان است و اساسا پراکنده کردن جمعیتی که پشت دارد بسیار کار سختی و تقریبا غیرممکن است. با کمی توجه به بسیاری نکات فوق العاده در مورد میدان انقلاب می توان رسید که این میدان را نسبت به سایر جاهای خیابان انقلاب و آزادی منحصر به فرد می کند. امیدوارم دوستان و همراهان نسبت به این مسئله بسیار دقت کنند. چرا که راهپیمایی بیهوده در یک مسیر بسیار طولانی مثل امام حسین تا آزادی علاوه بر خستگی به راحتی قابل کنترل شدن می باشد. نمونه این کنترل ها را در 25 بهمن سال 89 هم دیدیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر